WIA

Werknemer

Lisa: De WIA-aanvraag was confronterend: Dat mij dit nu overkomt, dat ík in een uitkering terecht kom. Maar het was tegelijk ook een ‘reality-check’: ik ben echt heel ziek, ik kan mijn werk niet meer doen zoals ik deed. Ik verwacht zelfs niet dat ik weer 100% de oude wordt. 

Het lange wachten op de uitkomst van de aanvraag en de onzekerheid over de uitslag bezorgt me stress. Ik denk dat ik grotendeels arbeidsongeschikt word verklaard.

Mijn werkgever heeft aangegeven me graag voor mijn huidige uren te willen houden. Dan kan ik mijn werk doen, aangevuld met een WGA-uitkering. Dat geeft rust.

Ik heb geen energie om iets nieuws te zoeken. En ik verwacht ook niet dat iemand me aanneemt. Plus dat ik me financieel ook geen ander werk kan veroorloven.

Partner

Lisa vertelde dat UWV de bedrijfsarts heeft gebeld. Of die 50% werken niet 75% werken kan zijn. Dan kan UWV een verkorte procedure volgen, was het idee, dat scheelt werk voor UWV. Maar of het goed is voor haar om meer uren te werken, daar werd niet naar gevraagd.

HR-adviseur

Ik weet niet wat er op UWV afkomt, allemaal mensen met dit soort klachten? UWV heeft het druk. Ik had gedacht: UWV ziet zoveel procent verzuim, we krijgen meteen een kruisje met de mededeling dat Lisa niet in aanmerking komt voor een uitkering. Waarmee de aanvraag onder op de stapel komt.

Maar ze hebben aanvullende vragen gesteld. Of we van plan zijn om haar in dienst te houden voor het aantal uren dat ze wel kan werken. Dan konden ze daar rekening mee houden in het oordeel.

Toen realiseerde ik me dat dit pad voor UWV ook onbekend is, waardoor het voor UWV lastig is een oordeel te vellen over een uitkering bij post-COVID.

Wellicht is het een idee dat de overheid werkgevers gaat compenseren voor een derde jaar loondoorbetaling. Dan zitten mensen niet in de wachtkamer van UWV, is er mogelijk verbetering in hun herstel en zijn er voor werkgever en werknemer minder financiële gevolgen.