Werknemer
Sjoerd: Ik vind het lastig om te accepteren dat ik een ander mens ben geworden. Ik ben niet meer wie ik was. Ik wil zo graag blijven werken. Ik voel me best schuldig dat ik niet volop kan werken.
Iedereen zei: ‘Je moet het accepteren.’ Ik dacht, dit ga ik niet accepteren. Ik ga niet accepteren dat ik maximaal een uur per dag iets kan doen. Ik wil gewoon mezelf zijn, ik wil vader zijn, ik wil werken, ik wil sporten, ik wil alles doen.
Toen ben ik naar een psycholoog gegaan voor hulp. Die zei: ‘Je moet accepteren zoals het nu is, maar het is niet het einddoel’.
De psycholoog gaf ook aan dat op het moment dat ik rust en ik voor mijn gevoel niks aan het doen ben, dat dat ook werken is, dan werk je aan jezelf, aan herstel. Dus een uur liggen op de bank hoort erbij.
Daardoor ging ik er anders tegenaan kijken en ging het beter met me.
Inmiddels weet iedereen dat ik post-COVID heb en dat ik nog lang niet degene ben van vóór de besmetting. Dus als ik zeg van ‘Joh, nu even niet’, dan begrijpen ze dat ook.